เข้าสู่วันทำงานวันสุดท้ายก่อนหยุดเทศกาลปีใหม่ไทย อย่างสงกรานต์ ก็ถึงเวลาสักทีที่พวกเราเหล่านักบิดต้องออกทริปเพื่อไปพักผ่อนหย่อนใจในช่วงวันหยุดยาว แต่ทั้งนี้ จะให้ออกเดินทางไกลโดยไม่เตรียมการใดๆไว้ก่อน คงไม่ใช่เรื่องที่ดีแน่ๆ ดังนั้นในวันนี้เราจึงขอพาเพื่อนๆมาดูกันสักหน่อยดีกว่าครับว่า เราควรที่จะต้องตรวจเช็คและเตรียมความพร้อมในเรื่องใดบ้างก่อนเดินทางไกล ?
โดยสิ่งแรกที่เราจะพูดถึงก่อนเลยก็คือการเตรียมความพร้อมของตัวรถ ซึ่งโดยปกติแล้ว หลักๆจะอยู่ที่การตรวจสอบสภาพโดยรวมของตัวรถ
เริ่มจากการเช็คยางหน้าหลังว่ามีดอกเหลือพอหรือไม่ โดยวิธีการเช็คคร่าวๆเกี่ยวกับจุดนี้ก็คือ ให้ดูว่าสะพานยางสูงเสมอกับหน้ายางหรือไม่ ถ้าหากเสมอกัน ทางเราแนะนำว่าถ้าเป็นไปได้ก็ควรเปลี่ยนให้เร็วที่สุด เพราะมันหมายความว่าเนื้อยางที่เหลือให้ใช้งานของเรานั้นเริ่มจะมีน้อยเกินไปแล้ว
ในขณะที่การเช็คสภาพเนื้อยางวิธีที่ง่ายที่สุดคือการใช้ปลายเล็บจิกลงไปบนตัวยาง ถ้าหากรอยยุบยางที่เกิดขึ้นหลังจากเราจิกลงไป ไม่รีบคืนตัวกลับมาภายใน 10-20 วินาที นั่นอาจจะสื่อว่าเนื้อยางของเราแขงกระด้าง จนเริ่มหนึบไม่พอที่จะเกาะถนนแล้ว
นอกจากนี้สิ่งที่เราอยากให้เช็คเพิ่มเติมเกี่ยวกับยางก็คือ บาดแผลต่างๆที่อาจจะเกิดขึ้นโดยที่เราไม่รู้ตัว ไม่ว่าจะเป็นรอยแตกลายงาหรือการโป่งบวมผิดปกติเพราะโครงยางและเนื้อยางแยกชั้น ซึ่งสิ่งเหล่านี้จะแทบไม่เกิดขึ้นเลยถ้ายางของเราไม่ได้ถูกใช้งานมานานจนเกินอายุขัยของมัน ดังนั้นสิ่งที่เราต้องจำไว้เสมอๆก็คือยางแต่ละเส้นมีอายุในการใช้งานราวๆ 2 ปี ซึ่งระยะเวลาตรงนี้หมายถึงระยะเวลาที่เราได้ซื้อยางตัวนั้นมาใช้งานแล้ว ไม่ใช่ช่วงเวลาที่ยางออกจากสายการผลิตอย่างที่เราเข้าใจกันมาโดยตลอด
และสิ่งสุดท้ายที่อยากให้เตรียมเพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องยางก็คือ ชุดปะซ่อม ไม่ว่าจะเป็นชุดแทงหนอนสำหรับรถมอเตอร์ไซค์ที่ใช้ยางทูบเลส หรือชุดปะแผลสำหรับรถมอเตอร์ไซค์ที่ใช้ยางใน (อย่างหลังนี้อาจจะเดือดร้อนหาที่งัดยางติดรถเพิ่มไว้อีก) หรือถ้าให้ดีไปอีกขึ้นก็แอบติดชุดปั๊มลมขนาดพกพาใส่กระเป๋าไว้ เผื่อตอนยางรั่วเราไม่ได้อยู่ในจุดที่มีปั๊มลมให้เราได้ใช้งาน
อ้อ อย่าลืมเช็คลมยางด้วยนะครับ สำหรับตัวเลขแรงดันลมยางที่เหมาะสมเพื่อนๆสามารถตรวจสอบในสมุดคู่มือติดรถ หรือบริเวณข้างสวิงอาร์มได้เลยครับผม
ด้านระบบเบรก ก็คืออีกสิ่งที่จำเป็นแก่การตรวจสอบ และสิ่งเราต้องเช็คก่อนใครในระบบนี้ก็คือตัวผ้าเบรกว่ามีเหลือมากน้อยแค่ไหน ซึ่งเราสามารถเช็คได้จากระดับน้ำมันเบรกที่แสดงอยู่บนแม่ปั๊มเบรก โดยวิธีการเช็คจุดนี้ก็คือเราต้องตั้งรถยังไงก็ได้ให้กระปุกเบรกขนานกับพื้นโลก (ถ้าที่จอดชันหรือเอียงก็ย้ายรถก่อนเช็คซะนะครับ) ถ้าหากระดับน้ำมันในกระปุกอยู่ที่ขีด Low ซึ่งแปลได้ตรงๆตัวว่าต่ำ ก็ให้ก้มต่อไปยังคาลิปเปอร์เบรกเพื่อลองส่องดูเลยครับว่าตัวผ้าเบรกยังมีร่องบากให้เห็นอยู่มั้ย ถ้าไม่ก็หาผ้าเบรกมาเปลี่ยนได้เลย (วิธีตรวจสอบผ้าเบรกแบบนี้อาจจะต้องอาศัยความพยายามซักนิด เพราะใช่ว่ารถมอเตอร์ไซค์ทุกคันจะสามารถมองดูผ้าเบรกง่ายๆเพียงแค่การก้มมอง)
แต่ถ้าหากผ้าเบรกยังมีร่องบากให้เห็นอยู่ค่อนข้างชัดเจน ทั้งๆที่น้ำมันในปั๊มเบรกบนลดลงมาจนอยู่ระดับ Low ตรงนี้เราอาจจะต้องไล่ตรวจสอบตามรอยต่อต่าๆงของระบบตั้งแต่ปั๊มเบรกบนยันคาลิปเปอร์เบรกด้านล่างว่ามีรอยรั่วหรือไม่ หรือถ้าจะให้ชัวร์ก็เช็คตัวสายเบรกด้วยเลยส่ามีรอยปริรึเปล่า และเราขอย้ำว่าการเช็คความพร้อมของระบบเบรกถือเป็นอะไรที่สำคัญมากพอๆกับยางหน้าหลัง เพราะมันคือสิ่งที่สามารถชี้เป็นชี้ตายของเราได้เลยทีเดียวถ้าเกิดอะไรผิดพลาดเกี่ยวกับสองสิ่งนี้ขึ้นมา
ต่อไปเป็นระบบคลัทช์ซึ่งตลอดเวลาที่ผ่านมาเราได้นำเสนอข้อมูล Tips Trick เกี่ยวกับการดูแลรักษาระบบส่วนนี้ไว้สองอย่างด้วยกัน ได้แก่“การปรับตั้ง”ที่ต้องทำให้เหมาะสมไม่ตึงเกินไป ไม่ตื้นเกินไป เพราะถ้าเกิดเราตั้งระยะไว้เกินพอดีไม่ว่าทางใดทางหนึ่ง ปัญหาที่ตามมาแน่นอนคือทั้งคลัชท์และเกียร์จะสึกหรอไวกว่าปกติมากๆ และอีกทริคหนึ่งก็คือ “การหล่อลื่นสายคลัชท์” ซึ่งถ้าเกิดสิ่งนี้มาขาดพอดีขณะที่เรากำลังขับขี่ทางใกลอยู่นั้น ย่อมไม่ใช่เรื่องสนุกแน่ๆ ยังไงก็ลองคลิกเข้าไปอ่านกันอย่างละเอียดด้านในลิ้งค์ที่เราแนบไว้ได้เลยครับ
ในเมื่อมีชุดคลัทช์ก็ต้องมีชุดโซ่-สเตอร์ ซึ่งเป็นอีกหนึ่งหัวใจหลักในการขับเคลื่อน โดยสำหรับระบบนี้หลักๆก็จะอยู่ที่การปรับตั้งความตึงโซ่ รวมถึงการดูความสึกหรอของซี่ฟันสเตอร์ ซึ่งเราก็ได้เขียนไว้แล้วก่อนหน้านี้เช่นกัน และถ้ามีเวลาหน่อยก็อ่านวิธีทำความสะอาดชุดโซ่-สเตอร์ไปด้วยเลยก็ได้ครับ เชิญคลิกเข้าไปในลิ้งค์ที่เราแนบมาได้เลยเช่นกันครับ
อีกสิ่งหนึ่งที่ไม่เช็คไม่เลยไม่ได้ ก็คือของเหลวทั้งหมดที่อยู่ในรถของเรา หลักๆก็จะเป็นน้ำมันเครื่อง และน้ำหล่อเย็นที่ต้องเช็คปริมาณให้อยู่ในระดับที่เหมาะสม หรือถ้าจะให้ดีก็ควรเปลี่ยนถ่ายทั้งสองอย่างไปเลยเพื่อความสบายใจ และเพื่อให้รองรับกับระยะเวลาการใช้งานที่ยาวนานกว่าปกติ นอกจากนี้การเช็คตามรอยต่อต่างๆทั้งบริเวณฝาแครงก์, น็อตเปลี่ยนถ่าย, รอยเชื่อมหม้อน้ำ, และท่อทางเดินน้ำเองก็สำคัญไม่แพ้กัน อย่าให้มีร่องรอยของการซึมเด็ดขาด
(โดยส่วนตัวผู้เขียนเองก็เคยประสบเหตุการณ์น้ำมันเครื่องซึมระหว่างทางในช่วงกลางดึกมาแล้ว ซึ่งบอกได้เลยว่าการขับขี่หลังจากนั้นไม่สนุกเลยซักนิด เพราะขณะนั้นปั๊มน้ำมันที่จะให้ตัวผู้เขียนเข้าไปซื้อน้ำมันเครื่องมาเผื่อไว้ก็ไม่มีเปิดซักที่ จะให้ต่อขับเราไม่รู้เลยว่าน้ำมันเครื่องที่มีอยู่จะหมดไปตอนไหน ซึ่งถ้าหมดหรือแห้งขึ้นมาล่ะก็ แทบไม่ต้องคิดภาพต่อกันเลยนะครับ “เครื่องพังโดยสมบูรณ์”)
สิ่งที่อยากให้เช็คกันต่อไปก็คือระบบไฟส่องสว่างรอบคัน ทั้งไฟหน้า, ไฟเลี้ยว, และไฟท้าย หรืออาจจะรวมถึงไฟมาตรวัด (สำหรับเหล่านักบิดที่ยังใช้รถมอเตอร์ไซค์ยุคเก่าซึ่งใช้โคมไฟแบบหลอดไส้เป็นตัวให้แสงกับมาตรวัดอยู่) สิ่งเหล่านี้อาจจะไม่ได้สำคัญเท่าไหร่นักในช่วงกลางวันที่เราสามารถเห็นเส้นทางได้อย่างชัดเจน แต่ถ้าเกิดเราต้องการบอกเพื่อนร่วมทางว่าเราต้องเลี้ยว หรือเกิดเหตุฉุกเฉินแล้วเราต้องชะลอรถกระทันหันขึ้นมา ตัวผู้ร่วมทางที่ตามมาด้านหลังแล้วสังเกตุไม่ทันอาจจะขับมาเสยก้นเราได้ทุกเมื่อ และที่สำคัญที่สุดคือหากเกิดเหตุการณ์ที่ทำให้เราล่าช้าจนต้องออกเดินทางในช่วงมืดค่ำ แล้วระบบส่องสว่างเจ้ากรรมดันไม่ทำงานขึ้นมา งานนี้ไปไหนแทบไม่ได้เลยนะครับ หาที่พักรอจนกว่าจะสว่างอย่างเดียว
ต่อมาก็คือการศึกษาเส้นทางที่เราต้องใช้ อาจจะด้วยการเปิดดูแผนที่ และดูข่าวเกี่ยวกับสภาพความคล่องตัวของเส้นทาง ซึ่งสมัยนี้ด้วยระบบ GPS ที่ทำงานได้แม่นยำมากขึ้นกว่าแต่ก่อนแถมยังสามารถแสดงสภาพความคล่องตัวของเส้นทางโดยรอบได้อีกต่างหาก ดังนั้นเหตุการณ์หลงทางหรือเจอรถติดแบบไม่คาดคิดคงแทบไม่เกิดขึ้น แต่ถ้าเกิดตัวอุปกรณ์นำทางของเราดันเปิดไม่ติดขึ้นมา แล้วเกิดกลัวหลงทาง งานนี้เราขอแนะนำให้เพื่อนๆใช้เทคนิคย่างนึงซึ่งตัวผู้เขียนใช้ประจำในการออกทริปไปยังสถานที่ที่ไม่รู้จัก (หรืออาจจะรู้จักแต่จำเส้นทางไม่ได้ว่าต้องไปยังไง เคยแต่เกาะชาวบ้านไปด้วยเท่านั้น) ก็คือการจำจังหวัดที่เราต้องผ่าน ซึ่งอาจจะดูเหมือนว่ายากไปซักนิดและอาจจะงงๆไปซักหน่อย แต่มันก็ไม่สับสนเท่ากันจำชื่อถนนที่ใช้แน่นอน (หรือผู้เขียนงงไปเองก็ไม่รู้นะครับ)
และในเมื่อการเตรียมความพร้อมตัวรถนั้น เราได้ทำการตรวจสอบทุกอย่างจนมั่นใจได้แล้วว่าไอ้เจ้ามอเตอร์ไซค์คู่ใจจะไม่มีทางมาพังกลางทางแน่นอน (เว้นแต่ว่าจะเกิดเหตุสุดวิสัยจริงๆ อย่างเช่นสายไฟขาดในเนื่องจากไฟช็อตหรือขับไปตำของมีคมขนาดใหญ่จนแผลที่เกิดบนหน้ายางไม่สามารถใช้ตัวหนอนแทงอุดได้ เป็นต้น) สิ่งที่สำคัญที่สุดที่ต้องเตรียมความพร้อมให้ดีที่สุดเลยสำหรับการออกทริประยะยาวก็คือ ตัวเรานี่แหล่ะครับ
เชื่อเถอะครับว่าโดยส่วนใหญ่แล้วในช่วงเทศกาล เรามักจะมีการเฉลิมฉลองกับคนรู้จัก อย่างเบาก็แค่กลับดึก อย่างมากก็คือเมาแฮงค์หัวทิ่มเตียง (หรืออาจจะเคลียร์งานช้าจนต้องทำ OT ถึงดึกดื่น) ซึ่งผลที่ตามมาจากเหตุการณ์นี้ก็คือ ถ้าหากเราต้องออกเดินทางแต่เช้า มันก็จะหมายความว่าการนอนของเราในคืนนั้นไม่เพียงพอ และไอ้การพักผ่อนก่อนออกทริปไม่พอนี่แหล่ะครับ ที่ทำให้ตัวผู้ขับอย่างเราๆมักเหนื่อยล้าเร็วกว่าปกติ และอาจจะลามถึงขึ้นหลับในจนสุดท้ายก็มักจบด้วยการเกิดอุบัติเหตุ
ดังนั้นใส่ใจในตัวเองกันซักนิดครับ หลับพักผ่อนให้เพียงพอ หรือถ้าไม่ไหวจริงๆ เปลี่ยนไปออกทริปวันพรุ่งนี้ที่เราพร้อมจริงๆก็ไม่สายเกินไปครับ ยังไงคนที่รอเค้าก็อยากเจอเราที่บ้านแบบดีๆ ไม่อยากไปเจอที่โรงพยาบาลเพราะเจ็บป่วยแน่นอน และสุขสันต์วันปีใหม่ครับ
อ่าน Tips Trick เพิ่มเติมได้ที่นี่
